Za planowanym przez szefów dużych firm przyspieszeniem transformacji stoi głównie chęć poprawy wyników finansowych tłumionych przez rosnące koszty.

Co piąta osoba zatrudniona w sektorze przedsiębiorstw zarabia mniej niż 7 tys. brutto, przy średniej wynoszącej prawie 1000 zł więcej.

Chociaż w wielu branżach nasila się rywalizacja wśród wolnych strzelców, to ci z dobrą marką na rynku i z praktyką w swojej specjalizacji mogą przebierać w zleceniach i nie narzekają na zarobki.

Niemal każdy badany specjalista przyznaje, że wysokość wynagrodzeń jest w Polsce tematem tabu. I to nie tylko w firmach, ale również w rodzinach.

Wdrożenie w Polsce unijnej dyrektywy, która wymusi nowy mechanizm ustalania najniższego wynagrodzenia, utrzyma w ryzach jego wzrost. Tym bardziej, że już obecna wysokość płacowego minimum przekracza u nas unijne wskaźniki.

Chociaż w ostatnich latach pracodawcy nad Wisłą tracili średnio milion pracowników rocznie, a ponad połowa z nich przechodziła do nowych firm, to na tle innych państw jesteśmy jednak krajem o niskiej rotacji kadr.

Inflacja bazowa, nie obejmująca cen żywności oraz nośników energii, wyhamowała w lutym do 5,4 proc. rok do roku. Tak nisko była poprzednio pod koniec 2021 r. Ale o jej dalszy wyraźny spadek będzie trudno.

Pod presją pracowników firmy znalazły złoty środek między pracą zdalną i stacjonarną w biurze. Model hybrydowy stosuje 88 proc. średnich i dużych pracodawców.

Przemęczenie w pracy i złe relacje z przełożonym to najczęściej wskazywane powody nadużywania L4.